Redactieteam Bospolder-Tussendijken
In 2019, the city of Rotterdam put together a team of creatives to report the happenings in our neighbourhood. I've worked with the team until the beginning of 2022. The team is still in place and they still manage the 'Bospolder-Tussendijken' pages on Facebook, Instagram and 'X'.
Here are some articles that I've photographed (and written):
↑
Even voorstellen… Lars van der Werf
Lars (33) is een geboren en getogen Rotterdammer. Nadat hij werd geboren in Rotterdam Zuid (Beverwaard), heeft hij journalistiek gestudeerd in Utrecht en is daarna naar de Schiedamseweg verhuisd. “Ik woonde daar met een huisgenoot, en het was bepaald geen pretje. Als het buiten regende, regende het binnen ook. Het appartement waar ik nu woon is een stuk beter, ik heb uitzicht op de Schie en ik woon in een mooie straat. Het appartement is wel een beetje vreemd ingedeeld, zo staat de douche gewoon in de keuken naast het fornuis.”.
Als kind begon hij al met schrijven en rijmen: “Het ging me erg makkelijk af, ik ben begonnen op Twitter en Facebook, maar toen ik het eenmaal via Instagram begon te posten nam het pas echt een vogelvlucht. Toen ik een tijdje in New York heb gezeten, zat ik veel in barretjes en heb ik veel gepraat met de mensen daar. Dat is een erg ambitieus volk, ze zeiden: ‘you need to be the greatest poet alive!’. Dat heeft me gemotiveerd om zelf een dichtbundeltje in elkaar te zetten - dit heb ik bij de uitgeverij laten zien en zo werd mijn eerste bundel ‘Versjes van Lars’ geboren.” Lars heeft 5 dichtbundels uitgebracht en was tot voor kort te boeken voor ‘versjes op maat’: “op die manier heb ik heel Nederland gezien, ik nam dan mijn typemachine mee naar bijvoorbeeld bruiloften en dan schreef ik in slechts enkele minuten een versje voor de persoon die tegenover me zat op dat moment. Helaas heeft corona hier anderhalf jaar geleden een stokje voor gestoken, en doe ik het nu niet meer.” Op de vraag waar hij zijn inspiratie vandaan haalt, moet hij lachen: “die vraag krijg ik nou nóóit, haha. Ik denk vooral gewoon mensen, als ik ze voor me heb zitten dan is het eigenlijk ook vaak een soort interview. Uit zo’n ontmoeting komt dan een versje voort.”
“Een van mijn favoriete plekken hier is de kade van de Schie aan de Mathenesserdijk. Ik ga graag naar buiten om even op mijn klapstoeltje in het zonnetje te zitten. Dan zie, en voel ik alles om me heen bewegen. Over de brug zie ik de trams denderen, over het water varen de boten en over mijn hoofd hoor ik de helikopters vliegen. Ik ben blij met waar ik woon en ik ben benieuwd hoe Bospolder-Tussendijken er over een aantal jaren uitziet - voorlopig ga ik nog nergens heen.”
Lars (33) is een geboren en getogen Rotterdammer. Nadat hij werd geboren in Rotterdam Zuid (Beverwaard), heeft hij journalistiek gestudeerd in Utrecht en is daarna naar de Schiedamseweg verhuisd. “Ik woonde daar met een huisgenoot, en het was bepaald geen pretje. Als het buiten regende, regende het binnen ook. Het appartement waar ik nu woon is een stuk beter, ik heb uitzicht op de Schie en ik woon in een mooie straat. Het appartement is wel een beetje vreemd ingedeeld, zo staat de douche gewoon in de keuken naast het fornuis.”.
Als kind begon hij al met schrijven en rijmen: “Het ging me erg makkelijk af, ik ben begonnen op Twitter en Facebook, maar toen ik het eenmaal via Instagram begon te posten nam het pas echt een vogelvlucht. Toen ik een tijdje in New York heb gezeten, zat ik veel in barretjes en heb ik veel gepraat met de mensen daar. Dat is een erg ambitieus volk, ze zeiden: ‘you need to be the greatest poet alive!’. Dat heeft me gemotiveerd om zelf een dichtbundeltje in elkaar te zetten - dit heb ik bij de uitgeverij laten zien en zo werd mijn eerste bundel ‘Versjes van Lars’ geboren.” Lars heeft 5 dichtbundels uitgebracht en was tot voor kort te boeken voor ‘versjes op maat’: “op die manier heb ik heel Nederland gezien, ik nam dan mijn typemachine mee naar bijvoorbeeld bruiloften en dan schreef ik in slechts enkele minuten een versje voor de persoon die tegenover me zat op dat moment. Helaas heeft corona hier anderhalf jaar geleden een stokje voor gestoken, en doe ik het nu niet meer.” Op de vraag waar hij zijn inspiratie vandaan haalt, moet hij lachen: “die vraag krijg ik nou nóóit, haha. Ik denk vooral gewoon mensen, als ik ze voor me heb zitten dan is het eigenlijk ook vaak een soort interview. Uit zo’n ontmoeting komt dan een versje voort.”
“Een van mijn favoriete plekken hier is de kade van de Schie aan de Mathenesserdijk. Ik ga graag naar buiten om even op mijn klapstoeltje in het zonnetje te zitten. Dan zie, en voel ik alles om me heen bewegen. Over de brug zie ik de trams denderen, over het water varen de boten en over mijn hoofd hoor ik de helikopters vliegen. Ik ben blij met waar ik woon en ik ben benieuwd hoe Bospolder-Tussendijken er over een aantal jaren uitziet - voorlopig ga ik nog nergens heen.”
↑
Op 13 is de ramadan begonnen. Moslims van over de hele wereld beginnen dan hun vastentijd, waarin er niet gegeten en gedronken mag worden tussen zonsopkomst en zonsondergang. Bilal Taner, geboren en getogen Rotterdammer, verteld ons over zijn ervaring in deze spirituele tijd.
Samen met zijn familie doet Bilal mee aan de vastentijd: “Ik voel me door de Ramadan meer mijzelf. Ik heb een mooi ritueel hierin weten te vinden: elke ochtend lees ik een pagina uit de Koran, dan wel in het Nederlands, dan wel in het Turks. Ik ben inmiddels de tel kwijtgeraakt van hoe vaak ik de Koran nu al heb gelezen. Elke ochtend fiets ik een rondje, belangrijk daarin is het zien van het water in de havens, zo kan ik mijn gedachten op een rijtje zetten. In de avond komen we samen met het gezin voor de Iftar (de maaltijd direct na zonsondergang, red.) en die beginnen we met een dadel. Ik heb de voorspelbaarheid van deze rituelen nodig om met onvoorspelbaarheden in het leven om te kunnen gaan.”
“Het is in principe de bedoeling dat je vanaf de puberteit mee doet.” verteld Bilal. “Maar er zijn ook uitzonderingen: als je ziek bent, of als je aan het reizen bent dan kun je soms niet vasten. De dagen waarin je niet meedoet, kun je compenseren door middel van een ‘aalmoes’ aan de armen.” De Islam is altijd een stabiele factor in Bilal’s leven geweest: “maar het is niet een factor geweest die onveranderlijk is. Mijn ouders waren ook moslim, en zo ben ik dan ook opgevoed. Maar naarmate je ouder wordt, krijg je nieuwe inzichten, kijk je naar documentaires en ontmoet je nieuwe mensen waardoor je eigen beleving van het geloof ook veranderd.
De Ramadan wordt traditioneel afgesloten met ‘Ied-al-Fitr’, of in de Nederlandse volksmond het Suikerfeest. Tijdens corona is dit natuurlijk wel anders: “maar de beleving is nog steeds heel krachtig. Met miljoenen mensen heb je gevast, en je sluit het samen af. Ik, als individu, heb gevast, maar ik voel me op dat moment onderdeel van een groot collectief. Deze vastentijd brengt voor mij het besef mee dat ik onderdeel ben van de mensheid.”
↑
Woensdag 28 april vond de 'After Iftar' plaats in BoTu. En het was een bijzondere: in de gymzaal van Pier 80 kwamen jongeren én politieagenten bijeen om een kijkje te nemen vanuit het perspectief van de ander en om het te hebben over de gebeurtenissen rondom politiebureau Marconiplein de afgelopen tijd. Na een quiz over de wijk en een kennismaking werd er gediscussieerd aan de hand van een aantal stellingen. Bijvoorbeeld: "Het lijkt me interessant om bij de politie te werken", "De politie doet aan etnisch profileren" of "Jongeren zijn vrij om te hangen waar en wanneer ze willen". Na zonsondergang werd de Iftar gepresenteerd door de dames van de Tafel van Zeven, met o.a. harirasoep, melk en dadels.
Het idee kwam van de 21-jarige Gabriel Gomes Barros, wijkbewoner en ondersteuner van een jongerenraad in jeugdhulp. Gabriel: "Ik ben zelf altijd bezig geweest met ongelijkheid. Toen de whatsapp-berichten van politiebureau Marconiplein naar buiten kwamen wilde ik er voor zorgen dat jongeren en politieagenten op een constructieve manier in gesprek zouden gaan." Gabriel vond de avond een goed begin: "Het was een mooie kennismaking, met prikkelende stellingen. Ik denk dat dit ook een goede mogelijkheid was om te kijken waar pijnplekken zitten. In het vervolg kunnen we misschien jongeren uitnodigen die zelf meer in aanraking zijn geweest met de poitie."
Een aanwezige wijkagent vertelt dat er ook vanuit de politie veel behoefte was aan een avond als deze: "Het was echt broodnodig. De whatsapp-affaire heeft veel boosheid teweeg gebracht. De wijk staat te springen om verbinding, en wij politieagenten ook. Ik vond het heel belangrijk er vanavond bij te zijn en ben er graag de volgende keer weer bij."
(text and photography by me)
↑
Een aantal weken geleden heeft An Dijvie een BoTu Award gekregen voor Duurzaamheid, en dat leek ons een mooie gelegenheid om eens lang te gaan bij Maike! An Dijvie is begonnen in 1983 als stichting om Biologische Landbouw te bevorderen. Toendertijd zat er nog een computerwinkel in, en daarvoor was het een kapperszaak (het glas-in-lood raam zit zelfs nog onder de luifel!).
De naam An Dijvie is bijzonder, want er werkt helemaal geen An in de winkel. Dus waar komt dat vandaan? Maike verteld: “De winkel heette vroeger ‘Jan Rap’: een andere benaming voor ‘het gewone volk’ - maar op een gegeven moment werkten er hier alleen nog maar vrouwen en vroegen klanten om ‘meneer Rap’, alsof dat de baas was! Dus toen hebben we de naam veranderd naar An Dijvie, een knipoog naar zowel Jan Rap als de groente andijvie. Veel klanten noemen mij ook vaak An, of Anneke, maar dat vind ik niet zo erg.”
Maike heeft altijd een warm gevoel gehad bij Bospolder-Tussendijken: “ik krijg vaak het gevoel alsof ik in een Oase zit, in het buitenland. Zelf woon ik ook niet in BoTu, maar in Bergpolder en kom ik met de fiets naar de winkel. Ooit, in een ver verleden heb ik een rijbewijs gehaald, maar ik vind fietsen veel leuker!” Toch is Maike erg begaan met de wijk, en doet ze bijvoorbeeld veel om de wijk schoon te houden; zoals zwerfafval oprapen. “Alles wat groener wordt vind ik leuk!”
Vroeger werd de zaak gerund door vrouwen, maar nu is de collega met wie ze het meeste werkt Fred. “Fred is een soort familie, hij woont hier ook in de straat. Mensen denken vaker dat hij mijn man is, maar dat is niet zo - mijn man is kunstenaar. Hij heeft bijvoorbeeld onze vloer in elkaar ‘gepuzzeld’ en de grote rode tafel in het midden van de zaak is door hem ontworpen.”
Als afsluiter verteld Maike dat ze vind dat de wijk goed bezig is. “Er zijn veel mooie initiatieven, en ik zie bijvoorbeeld ook een verschil met Rotterdam Noord. Daar zijn wat meer kunstenaars te vinden, maar dat gaat hier ook wel gebeuren denk ik. Bewoners hebben veel oog voor de wijk en voor elkaar en ik hoop dat dat zo blijft.”
(text and photography by me)
IABR
Sandra
Radja
IABR
Sandra en Radja
Dress for Success
Popup store Yess!
Yess!
Yess!
Wijkagentes Bospolder Tussendijken
Skating rink 2019
Bouwkeet open day
Coronabus
Duimdrop
1.5 m
Past
Gijsingflats
Opening BospolderVos
Botus Zomergasten
BoTus Zomergasten
Dakpark open day
Dakpark open day
Dakpark Open Day
Dakpark Open Day
Dan Hageman
We've introduced ourselves using Angeniet Berkers' photography, Sanne van der Meij's text and my illustrations, these are the results:
After corona... to keep morale going in these strange times we're trying to keep the viewer motivated and entertained. Inspired by the city's campaign 'Waar doe jij het voor?'
During corona we wanted to create content for our socials where people could respond to create some interaction between the curators (us) and the public (our followers). We did this through 'BoTuDubio's' in which people are asked to make a humorous choice.
Droombaan was a series where Sanne and I interviewed children in what they wanted to become when they grew up: the outcomes were hilarious and inspiring, as they were so imaginitive. It was a wonderful series to illustrate.
